Τον τελευταίο χρόνο και ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες η αναδυόμενη αγορά της Ινδίας «ανθίζει», καθώς τα μεγαλύτερα επενδυτικά κεφάλαια του κόσμου και ιδιαίτερα της Αμερικής μεταφέρουν τα δισεκατομμύρια τους εκεί, ψάχνοντας ένα ασφαλή παράδεισο που δεν θα εμπεριέχει ψηλά πολιτικά ρίσκα.
Η μαζική φυγή από την αγορά της Κίνας κυρίως λόγω της αντιπαράθεσης με τις ΗΠΑ και της επιβολής εμπορικών περιορισμών έφερε την Ινδία στο προσκήνιο ως μια από τις πιο σταθερές αγορές για επενδύσεις. Αυτή τη χρονική στιγμή, η χώρα έχει στο τιμόνι της ένα πανέξυπνο, αν και για κάποιους αμφιλεγόμενο, πρωθυπουργό, τον Ναρέντρα Μόντι.
Ο 73χρονος Μόντι πρόσφατα ισοφάρισε το ρεκόρ που είχε ο ιστορικός ηγέτης και πρώτος πρωθυπουργός τής Ινδίας Τζ. Νεχρού, και ορκίστηκε για τρίτη συνεχόμενη φορά ως επικεφαλής της κυβέρνησης τον Ιούνιο. Φαίνεται πως έχει πολλά κοινά με τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν ως προς τον τρόπο αντίληψης της εξωτερικής πολιτικής.
Κατ’ αρχήν παρείχε όλες τις απαραίτητες διευκολύνσεις για τα νέα επενδυτικά κεφάλαια που εισρέουν μαζικά στην Ινδία και τοποθετούνται σε ομόλογα, αμοιβαία κεφάλαια, μετοχές αλλά και σε ασφαλιστικά προγράμματα και real estate.
Το δόγμα Μόντι
O Μόντι τήρησε στάση αναμονής στο θέμα της εξωτερικής πολιτικής. Σύμφωνα με τους αναλυτές θέλει η Ινδία να γίνει πόλος για όλο τον πλανήτη, γι’ αυτό αναμένεται να παραμείνει πιστός στο δόγμα της ισορροπίας μεταξύ της Δύσης και της Ανατολής και ιδιαίτερα της Ρωσίας. Είναι μια στάση που διατηρεί μέχρι σήμερα και ο Τούρκος πρόεδρος, έχοντας το ελεύθερο να κάνει συμφωνίες τόσο με τη Δύση όσο και με τη Ρωσία και την Κίνα χωρίς ουσιαστικές επιπτώσεις, εκτός από τη γνωστή λεκτική ρητορική της «ενόχλησης» και της «δυσφορίας».
Ας μην ξεχνάμε ότι ο κ. Ερντογάν είναι ίσως ο μοναδικός ηγέτης που συνεχίζει να καταφέρεται κατά του Ισραήλ και προσωπικά κατά του Β. Νετανιάχου, κατηγορώντας τον για γενοκτονία στη Γάζα και απειλεί με αντίποινα σε περίπτωση προσπάθειας δημιουργίας κουρδικού κράτους στα σύνορα με τον Λίβανο. Την ίδια στιγμή που ο ίδιος διατηρεί τα κατοχικά στρατεύματα και το 47% των εδαφών της Κύπρου.
Ο Ερντογάν κρατάει «ουδέτερη» στάση στο Ουκρανικό πάρα το γεγονός ότι είναι μέλος του ΝΑΤΟ χωρίς να δέχεται πιέσεις. Δείχνει αξιοπερίεργο γιατί κάποιος μπορεί να πει ότι η τραγική οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Τουρκία την κάνει πιο ευάλωτη στις πιέσεις της Δύσης.
Από την άλλη, ο Ινδός πρωθυπουργός έχει μια οικονομία που ανθίζει και παρά τις στενές σχέσεις με τη Δύση, παραμένει στρατηγικά αυτόνομος όσον αφορά στην εξωτερική πολιτική. Ο ίδιος ο Μόντι θεωρεί ότι η εξωτερική πολιτική, πρέπει να είναι κομμένη και ραμμένη πάνω στα εθνικά συμφέροντα της Ινδίας και για τους αναλυτές αυτό αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά επιτεύγματά του.
Ακολουθώντας, για πολλούς, τα χνάρια του Ερντογάν, ο Μόντι κατέφθασε προχθές στη Ρωσία, στην πρώτη του επίσκεψη μετά την εισβολή στην Ουκρανία. Γιατί τώρα; Γιατί η τρίτη του θητεία του το επιτρέπει. Σε αυτές τις εκλογές κατάφερε να κινητοποιήσει όλη τη χώρα κάτι που είχε να γίνει από τον καιρό της δολοφονηθείσας Ιντίρα Γκάντι. Για τον ίδιο, οι Ινδοί συμμερίζονται το όραμα του για μια Μεγάλη Ινδία.
Οι συμφωνίες με Πούτιν
Με τη Δύση να παρακολουθεί ανήσυχη, τον Λευκό Οίκο να εκφράζει την γνωστή δυσφορία, Μόντι και Πούτιν αντάλλαξαν μηνύματα συντροφικότητας, κάνοντας μνεία για τους ισχυρούς δεσμούς που συνδέουν τις δύο χώρες για πάνω από δύο δεκαετίες.
Υπέγραψαν δε εννέα μνημόνια που καλύπτουν από εμπόριο, τεχνολογία και έρευνα μέχρι και διμερή συνεργασία και κοινά επενδυτικά σχέδια στη ρωσική Άπω Ανατολή και την Αρκτική Ζώνη για την περίοδο 2024-2029.