Εφημερεύοντα
Κίνηση
Καιρός
«Οι παραγωγοί δεν θα πρέπει με τίποτα να κάνουν κατεργασία εδάφους» τόνισε μιλώντας στο ΘΕΜΑ ΚΡΗΤΗΣ 103.1 και τους Γιάννη Ζωράκη, Δημήτρη Πιτσουλάκη και Χριστόφορο Παπαδάκη, ο γεωπόνος κι επιστημονικός συνεργάτης της Greenpeace κ. Ηλίας Κάνταρος.
«Είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτή τη στιγμή με την ξηρασία που υπάρχει να μην κάνουν καμία εργασία στο έδαφος, για να μην χάσουμε έστω και το λίγο υπάρχον νερό στο υπέδαφος» ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ. Κάνταρος στο ΘΕΜΑ ΚΡΗΤΗΣ για να προσθέσει:
«Με το χορτοκοπτικό ναι. Η χοτροκοπή δεν είναι κατεργασία εδάφους. Εμείς λέμε να μην κάνουν τίποτα με το οποίο θα αναμοχλεύσουν το έδαφος. Διότι, άμα σκάψουμε το χωράφι, είναι λογικό, ότι ουσιαστικά μπαίνουν πιο βαθιά οι ακτίνες του ήλιου και η θερμοκρασία μέσα. Επομένως, όχι κατεργασία εδάφους. Και αν έχει άγρια χόρτα, αυτά ουσιαστικά λειτουργούν ανταγωνιστικά με τις ελιές. Οπότε το καλύτερο πράγμα είναι να μπουν με τα χορτοκοπτικά και να κόψουν τα χόρτα και να τα αφήσουν στο έδαφος πάνω. Έτσι θα προστατεύσουν το υπάρχον νερό.
Αυτή τη στιγμή αν βάλεις τρακτέρ, είναι ό,τι το χειρότερο μπορείς να κάνεις! Δεύτερον. Αυτό που μπορείς να κάνεις για να βοηθήσεις τα δέντρα, επειδή αυτή τη στιγμή περνάνε ένα στρεσάρισμα λόγω των θερμοκρασιών και γενικά της ζέστης που υπάρχει και της ξηρασίας, θα τους έκανε καλό κάποιος διαφυλικός ψεκασμός για να δώσει λίγη δύναμη στο φυτό. Ο ψεκασμός θα μπορούσε να γίνει με κάποιο αμινοξέο, όχι καθαρό άζωτο. Υπάρχουν σκευάσματα αμινοξέων στο εμπόριο. Μαζί με ιχνοστοιχεία. Και μαζί με κάποιο εκχύλισμα φυκιών. Γενικά να ξέρουμε ότι, οι μηχανισμοί με εκχυλίσματα φυκιών, ενεργοποιούν το φυτό και μπορεί να ξεπεράσει καλύτερα, τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Όχι μόνο τις υψηλές θερμοκρασίες, αλλά και τις χαμηλές θερμοκρασίες. Αυτά μπορούμε να κάνουμε τώρα».
Σε σχέση με το νερό και το πότισμα των ελιών ο κ. Κάνταρος ανέφερε:
«Όσοι έχουν νερό, θα πρέπει να ποτίζουν τα δέντρα τους, σε τακτικά χρονικά διαστήματα, αλλά όχι πολύ συχνά. Η ελιά όταν θέλει νερό το “ζητάει”. Φαίνεται. Θα πρέπει λοιπόν να ποτίζουν τα δέντρα, όταν τα δέντρα έχουν ανάγκη. Όχι να ρίχνουν νερό, επειδή έχουν νερό να ποτίζουν συνέχεια. Γιατί, το δέντρο θα στρεσαριστεί από το πολύ νερό και τις υψηλές θερμοκρασίες και την εξάτμιση. Οπότε, έχεις νερό; Ποτίζεις σε διαστήματα όχι κάθε εβδομάδα, ή κάθε μέρα που το κάνουν πολλοί παραγωγοί, επειδή έχουν νερό. Αλλά μπορούν να ποτίζουν όταν το δέντρο το θέλει. Παραγωγοί είναι, μπορούν να το δουν και με το μάτι αυτό το πράγμα. Και όχι πρακτικές με κάθε μέρα νερού. Γιατί αυτό σημαίνει ότι με κάποια έλλειψη νερού, αυτά τα δέντρα που έχουν συνηθίσει και στο πολύ νερό, αυτά θα πάθουν και τη μεγαλύτερη ζημιά. Βέβαια, αυτός είναι ο κανόνας για την ελαιοποιήσιμη ελιά. Για την επιτραπέζια ελιά, θέλει άλλο πρόγραμμα, θέλει πιο συχνά ποτίσματα κ.λπ. Γιατί εκεί θέλουμε το μέγεθος και είναι άλλες οι συνθήκες».
Αναφερόμενος στον δάκο ο κ. Κάνταρος υποστήριξε:
«Προσοχή, γιατί, φέτος όπως φαίνεται, με τον ήπιο καιρό, θα έχουμε και προσβολές από το δάκο, γιατί ο δάκος με τον ζεστό χειμώνα, ουσιαστικά αμφιβάλλω αν τον χειμώνα νεκρώθηκε τελείως. Έχω παραγωγό στην Ηλία που μου λέει, επειδή δεν έχει μαζέψει τις παγίδες από πέρυσι, “μέσα βλέπω δάκο. Ήδη”…Από τις ελιές που είχαν πέσει κάτω, ουσιαστικά έχει βγει ο δάκος και πετάει. Ακόμα δεν υπάρχει καρπός για να φάει. Αλλά πετάει ήδη και θα είναι μια δύσκολη χρονιά. Οπότε θέλει προσοχή. Αν σταματήσει να βρέχει θα έχουμε καρπόπτωση. Τα δέντρα επειδή μιλάμε για μεγάλες ελιές στην Κρήτη, είναι δύσκολο να πάθουν μόνιμη ζημιά. Τα νέα δέντρα, ναι κινδυνεύουν. Ζούμε στην Κλιματική Αλλαγή. Είμαστε μέσα στην Κλιματική Αλλαγή. Δεν είναι κάτι το οποίο “θα έρθει”. Ζούμε μέσα. Και αυτές είναι οι συνέπειες της Κλιματικής Αλλαγής».
Σε σχέση με τα φράγματα ο κ. Κάνταρος ανέφερε:
«Όσο πιο μεγάλο και κολοσιαίο είναι το έργο, τόσο πιο πίσω θα γίνει. Όσο πιο μικρά είναι τα έργα, τόσο πιο γρήγορα γίνονται. Δεν σημαίνει ότι το μεγάλο έργο πρέπει να το αφήσεις να ανασταλεί. Απλώς, το μεγάλο έργο μπορεί να ξεκινήσει, αλλά ταυτόχρονα μπορούν αν γίνουν πολλά μικρά, για να καλύψουν εδώ και τώρα τις ανάγκες.
Το κλίμα το έχουμε αλλάξει. Σωστό είναι αυτό που λένε οι παραγωγοί, ότι “η ελιά έχει συνηθίσει”. Προσέξτε. Η ελιά έχει συνηθίσει, αλλά όχι με το κλίμα το σημερινό το οποίο το έχουμε αλλάξει και έχει ανέβει η θερμοκρασία 3 βαθμούς κελσίου πάνω από τα όρια. Ναι η ελιά αντέχει. Είναι ένα δέντρο που μπορεί να αντέξει στην ξηρασία. Αλλά από αρχαιοτάτων χρόνων, δεν προσπαθούσαμε να πάρουμε το μέγιστο της παραγωγής. Αν θέλουμε λοιπόν μία ελιά, η οποία θα μας δίνει μία χαμηλή παραγωγή, όπως έπαιρναν από αρχαιοτάτων χρόνων και με ένα διαφορετικό κλίμα, τότε ναι. Μπορεί να ισχύει. Αλλά όταν θέλουμε και μεγάλη παραγωγή και με αλλαγμένο το κλίμα, δε γίνεται. Ούτε η ελιά δεν αντέχει».
Σε σχέση με την τοποθέτηση παγίδων για το δάκο ο κ. Κάνταρος τόνισε:
«Παγίδα για το δάκο να βάλουμε. Πότε ο δάκος χτυπάει την ελιά; Όταν αρχίζει και πήζει ο πυρήνας. Το κουκούτσι μέσα. Από τη στιγμή εκείνη και μετά, την ελιά μπορεί να την χτυπήσει ο δάκος. Μπορούμε να κάνουμε μαζική παγίδευση λοιπόν για το δάκο. Υπάρχουν διάφορες παγίδες που κυκλοφορούν στο εμπόριο εγκεριμένες. Υπάρχουν παγίδες τύπου McPhail που βάζουμε εμείς το δηλητήριο μέσα. Υπάρχουν και παγίδες που είναι εμποτισμένες με το φάρμακο. Που και αυτές είναι αποτελεσματικές. Και ας αποφεύγουμε τα μπουκάλια τα ιδιοκατασκευαζόμενα. Με τις υψηλές θερμοκρασίες και τη μεγάλη ηλιοφάνεια, το μπουκάλι αυτό σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, αρχίζει και θολώνει. Ο δάκος για να μπει σε μια παγίδα, θέλει να είναι φωτεινή. Να περνάει το φως. Δεν θέλει σκοτάδι ο δάκος. Αυτά τα φτηνά πλαστικά, στην έκθεση στον ήλιο περίπου σε ένα μήνα, παίρνει ένα γαλακτώδες χρώμα. Και αυτό, κάνει το δάκο να μην μπαίνει μέσα στο μπουκάλι. Αν έχεις καλής ποιότητας πλαστικό μπουκάλι, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Αλλά εγώ προτείνω τις παγίδες του εμπορίου για να έχουμε πιο σίγουρο αποτέλεσμα».