Κ. Γούσης: «Συνταγή αποτυχίας στο μεταναστευτικό»

Ο Κώστας Γούσης, διδάσκων στο μάθημα «Κοινωνιολογία και Μετανάστευση» στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, μιλά για την διαχείριση του μεταναστευτικού, την ραγδαία αύξηση των ροών προς την Κρήτη, τις ρατσιστικές αντιδράσεις μερίδας της κοινωνίας και τονίζει ότι η Κρήτη δεν πρέπει να ακολουθήσει το μοντέλο που ίσχυε στα νησιά του Αιγαίου.

Μιλώντας στο Θέμα Κρήτης 103.1 και στην εκπομπή «Πίσω Σελίδες» με τον Μάριο Διονέλλη, υποστηρίζει ότι ο τρόπος που προσπαθεί να αντιμετωπίσει το φαινόμενο η κυβέρνηση είναι «η συνταγή της αποτυχίας» και προσθέτει ότι τέτοιες πρακτικές «τρέφουν» τον ρατσισμό ενώ συμπληρώνει ότι το κράτος δεν εφαρμόζει καν όσα ορίζει η νομοθεσία και κάνει λόγο για πολιτική απροθυμία, τόσο από την Ελλάδα όσο και από την Ε.Ε., να οργανώσουν την υποδομή των προσφύγων.

Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι η αναστολή της εξέτασης αιτήσεων ασύλου που ανακοινώθηκε, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το διεθνές δίκαιο και τον χάρτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση βαδίζει «σε πολύ σκοτεινά μονοπάτια», κάτι που επιβεβαιώνει και η επιλογή των ακροδεξιών υπουργών Μετανάστευσης.

Άλλωστε, όπως λέει, αυτές οι πρακτικές έχουν αναλυθεί διεθνώς και έχει διαπιστωθεί ότι τροφοδοτεί τα ρατσιστικά αντανακλαστικά, με το σύστημα να χρησιμοποιεί εσκεμμένα λέξεις όπως «εισβολή» για να αποπροσανατολίσει τον λαό και να θεριέψει την ακροδεξιά ενώ αναφέρεται στην απόφαση να σταλούν φρεγάτες του Πολεμικού Ναυτικού στα σύνορα με τη Λιβύη, κάτι που όπως λέει, θα οδηγήσει σε επαναπροωθήσεις, ένα ζήτημα για το οποίο η χώρα έχει δεχθεί πρόστιμα.

Παράλληλα μιλά για το κοινωνικό επίπεδο του θέματος, και ειδικά για την Κρήτη, που όπως λέει με τέτοιες ακραίες αντιδράσεις, αρνείται την πολυπολιτισμικότητα, την αλληλεγγύη και την συλλογική της ιστορία ενώ σημειώνει ότι είναι μεγάλο το διακύβευμα για την κοινωνία το τι θα εμπεδώσει και που θα οδηγηθεί απ’ όλη αυτήν την ιστορία.

Τέλος τονίζει την ανάγκη για κοινωνική αφύπνιση απέναντι στο δηλητήριο του ρατσισμού για να ορθώσουν οι πολίτες ένα τείχος, όχι απέναντι σε απελπισμένους ανθρώπους, αλλά απέναντι στους ισχυρούς και στις πολιτικές ενός συστήματος που βάζει τον ανθρωπισμό σε δεύτερη μοίρα ενώ κλείνοντας κάνει λόγο για «συνειδητή κατασκευή ηθικού πανικού με στόχο να ρίξουμε τις ευθύνες στους αδύναμους και όχι στις κεντρικές πολιτικές».