Γράφει ο Γιάννης Ζωράκης
Πρωί Τετάρτης. Ο Αλέξης Τσίπρας περισσότερο μόνος παρά ποτέ. Κοντά του, μόνο οι πολύ στενοί του συνεργάτες που τον ακολουθούν παντού. Ο Αλέξης τους καλεί σε μίνι σύσκεψη. Και τους ενημερώνει πως έφθασε το τέλος.
«Παιδιά παραιτούμαι. Δεν θέλω να μιλήσει κανείς. Τα υπόλοιπα αύριο» φέρεται να τους είπε «κοφτά» προκειμένου να τους προετοιμάσει για την επόμενη ημέρα.
Στο μεταξύ στην Κουμουνδούρου δεν ήξερε τίποτα κανείς. Όλοι πίστευαν πως ο πρόεδρος θα διεκδικήσει ξανά το τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως ο ίδιος είχε πάρει τις αποφάσεις του. Και γνώριζε πολύ καλά ότι δεν υπάρχει χώρος για εκείνον πια σε μια παράταξη που δεν θυμίζει σε τίποτα το όραμα του για ένα σύγχρονο, προοδευτικό κόμμα.
Λίγο πριν τα μεσάνυκτα της Τετάρτης, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε μια ύστατη προσπάθεια: Αυτή της μεγάλης φυγής. Και της δημιουργίας ενός νέου κόμματος, όπως το έχει οραματιστεί ο ίδιος. Άρχισε αργά κι αφού είχαν τελειώσει τα δελτία ειδήσεων, να κάνει καίρια τηλέφωνα προσπαθώντας να ιδρύσει ένα νέο κόμμα. Όχι έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτόν τον είχε ξεγράψει προ πολλού.
Όμως τα νούμερα δεν έβγαιναν. Ούτε και οι άνθρωποι. Έτσι το εγχείρημα έπεσε στο κενό. Το πρωί της Πέμπτης όλοι είχαν υποψιαστεί ότι κάτι περίεργο συμβαίνει, αλλά κανένας δεν μπορούσε να πιστέψει πως ο Αλέξης Τσίπρας θα έφθανε σε αυτό το σημείο.
Και τώρα όλοι αναρωτιούνται ποια θα είναι η επόμενη ημέρα. Και οι περισσότεροι πιστεύουν ότι ο κύκλος του ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε μία για πάντα. Το ερώτημα είναι τι έρχεται μετά και ποιος ο ρόλος του Αλέξη Τσίπρα σε αυτό το … μετά;