Για να διατηρήσει το έδαφος που κατέχει αυτή τη στιγμή και για ν’ αποτρέψει την απώλεια οποιασδήποτε άλλης γης, η Ουκρανία πρέπει να δεχτεί τη σκληρή πραγματικότητα ότι η πιο συνετή πορεία είναι να επιδιώξει τώρα το πάγωμα της σύγκρουσης και ν’ αρχίσει διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου.
Με τις Ουκρανικές Ενοπλες Δυνάμεις (UAF) να πλησιάζουν στην πλήρη τακτική κατάληψη του Ουροζάινε και του Ρομπότινε και να έχουν εδραιώσει τις θέσεις τους σε τρία σημεία στον ποταμό Δνείπερο, από την πλευρά των ρωσικών δυνάμεων, οι υποστηρικτές του Κιέβου ισχυρίζονται ότι η επίθεσή τους αποδίδει επιτέλους καρπούς.
Ελπίζουν ότι η επιχείρηση μπορεί να φτάσει ακόμη και στις ακτές της Αζοφικής. Ωστόσο, από στρατηγική ή ακόμα και επιχειρησιακή άποψη, το κόστος των UAF για την απόκτηση αυτών των κερδών ήταν πολύ υψηλότερο από τα οφέλη που προσέφεραν.
Οπως δείχνουν προηγούμενες αναλύσεις μου δεν υπάρχει για την Ουκρανία ορθολογική πορεία προς τη στρατιωτική νίκη. Οσο περισσότερο το Κίεβο και η Ουάσιγκτον αγνοούν αυτήν την οδυνηρή πραγματικότητα, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ζημιά που θα προκληθεί άσκοπα στον ουκρανικό λαό και τόσο περισσότερο έδαφος μπορεί να παραχωρηθεί σε μια τελική διαπραγμάτευση.
Είναι καιρός να δοθεί προτεραιότητα στη διπλωματία και να επιδιωχθεί μια διευθέτηση μέσω συνομιλιών, γράφει σε ανάλυσή του ο Daniel Davis. Και προσθέτει ότι ορισμένοι εξακολουθούν να στηρίζουν τις ελπίδες τους στην απόκτηση πιο υψηλής ποιότητας δυτικού στρατιωτικού εξοπλισμού.