Γιατί η Γάζα δεν μπορεί να γίνει «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής» – Τι κρύβεται πίσω από την πρόταση Τραμπ

Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ο ορισμός του αντισυμβατικού και θα ήταν άδικο για τον ίδιο να επιχειρήσει οποιοσδήποτε να απαριθμήσει τις φορές που έχει ξεπεράσει τα όρια, τα σύνορα ή τους νόμους. Η χθεσινή τοποθέτηση του Αμερικανού προέδρου, όμως, για την επόμενη ημέρα στον παλαιστινιακό θύλακα άφησε τον πλανήτη κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό.

Αυτό δεδομένα δεν συνέβη, επειδή για ακόμη μία φορά ο Τραμπ επέλεξε να είναι ο εαυτός του και όχι ο ρόλος στον οποίο τον τοποθέτησε στις 20 Ιανουαρίου επίσημα για δεύτερη φορά ο αμερικανικός λαός, αλλά κυρίως γιατί ο ίδιος ξεπέρασε ακόμη και τα δικά του επίπεδα αντισυμβατικότητας…

Η πρόταση Τραμπ για την Γάζα, παρουσία του Ισραηλινού πρωθυπουργού, ήταν ακόμη πιο ακραία από την πρώτη, που περιελάμβανε την απομάκρυνση όσων από τα 2 εκατομμύρια Παλαιστινίων έχουν επιβιώσει από τους βομβαρδισμούς των τελευταίων σχεδόν 500 ημερών από την στιγμή που η Χαμάς εισέβαλε στα ισραηλινά εδάφη, σπέρνοντας τρόμο και θάνατο.

Ο Τραμπ, με τον Νετανιάχου ξεκάθαρα να μειδιά αιφνιδιασμένος, ανακοίνωσε πως η Γάζα δεν θα είναι ούτε των Παλαιστινίων ούτε και των Ισραηλινών… Μετά τις αξιώσεις για την διώρυγα του Παναμά και τη Γροιλανδία ο 47ος πρόεδρος των ΗΠΑ έκανε ένα «reset» στις απαρχές του ιμπεριαλισμού -και μάλιστα, έτσι όπως αυτός εκφράστηκε τον 19ο αιώνα…

Είναι όμως τα όσα προτείνει ο Τραμπ εφαρμόσιμα;

Η αλήθεια είναι πως όχι. Είναι στα πλαίσια του αδύνατου να περάσει κυριότητα μίας ξένης χώρας στα χέρια μίας άλλης με τόσο ακραίο τρόπο.

Μπορεί ο Τραμπ να καταστρατηγήσει κάθε εδάφιο του Διεθνούς Δικαίου και να κάνει επί της ουσίας αυτό που περιγράφεται ξεκάθαρα ως εθνοκάθαρση; Πόσο διατεθειμένος είναι ο πρόεδρος που εξελέγη με το αφήγημα πως θα σταματήσει όλους τους πολέμους (για την Ουκρανία έκανε λόγο για 24 ώρες), να στείλει χιλιάδες στρατιώτες των ΗΠΑ στη Γάζα και να δαπανήσει αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια από αυτά που ο Έλον Μασκ γεμίζει σήμερα τα αμερικανικά ταμεία, καταργώντας δημόσιες υπηρεσίες και βγάζοντας σε εθελούσια χιλιάδες υπαλλήλους του αμερικανικού κράτους;

Αν κάποιος σοβαρά απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα, θα φτάσει εύκολα στο συμπέρασμα πως η πρόταση Τραμπ στο τέλος της διαδρομής θα πρέπει να θεωρείται ανεφάρμοστη. Εάν αυτή δεν είναι η περίπτωση, τότε ο Τραμπ θα γίνει ο πρώτος στα χρονικά πρόεδρος των ΗΠΑ μετά τον Μπους που θα επιχειρήσει να «ανοικοδομήσει» μία περιοχή στη Μέση Ανατολή. Το εγχείρημα Μπους στο Ιράκ δεν πήγε όσο καλά θα ήθελαν οι ΗΠΑ και το Ιράκ παραμένει αρκετές δεκαετίες πίσω από τον υπόλοιπο κόσμο σε ανάπτυξη κυρίως λόγω της αμερικανοβρετανικής εισβολής και της αμερικανικής επιχείρησης ανοικοδόμησής του, αρκετά χρόνια μετά…

Τι κρύβεται τότε πίσω από την πρόταση Τραμπ;

Όπως με τους δασμούς σε Μεξικό και Καναδά, έτσι και αυτή την φορά ο Αμερικανός πρόεδρος, προχωρώντας στην απόλυτη υπερβολή και προτάσσοντας ως μόνη οδό αυτή που για όλους είναι ξεκάθαρα η πιο ακραία, επιχειρεί να επιβάλει την δική του ατζέντα.

Ο Τραμπ και στην δεύτερη θητεία του στον Λευκό Οίκο θα κάνει τα πράγματα και στην εξωτερική πολιτική με τον δικό του τρόπο.

Μπορεί σήμερα να μιλά για εκκένωση και επενδύσεις σε μία λωρίδα γης στην οποία διαχρονικά έχουν υποφέρει εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, αλλά στην ουσία της σκέψης του επιθυμεί ένα μοντέλο στο οποίο το Ισραήλ θα έχει τον απόλυτο έλεγχο τόσο στη Γάζα όσο και στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, χωρίς να υπάρχουν απειλές αλλά και δεκάδες χιλιάδες θάνατοι.

Ο Τραμπ δεδομένα αντιπαθεί τον πόλεμο, όχι τόσο επειδή ο ίδιος με μία ακτινογραφία απέφυγε την στράτευση στο Βιετνάμ στα νιάτα του, αλλά κυρίως επειδή βλάπτει σοβαρά τις επενδύσεις. Ο Τραμπ θα επιδιώξει λύση και πάλι στο Μεσανατολικό και φροντίζει απλά να βάλει τα «πιόνια» στις θέσεις που τον βολεύουν στην σκακιέρα. Αυτή η σκακιέρα δεν θα στηθεί όμως μόνο από τις ΗΠΑ και ο Τραμπ το γνωρίζει, γι’ αυτό και φροντίζει να προηγηθεί.

Η επιθυμία Τραμπ απέχει και κοστίζει πολύ προκειμένου να γίνει από ιδέα πράξη. Σε κάθε περίπτωση, είναι δεδομένα εξόχως δύσκολο να μετατραπεί η Γάζα από κρανίου τόπος σε «Μαρ-α-Γκάζα ή Γκαζ-α-Λάγκο».