Προπονητής τερματοφυλάκων ΑΕΚ: Ο Θεός πάνω από το ποδόσφαιρο

O Κάρλος Ρόα, προπονητής τερματοφυλάκων στην ΑΕΚ, μέλος του τεχνικού επιτελείου του Κάρλος Αλμέιδα, παραχώρησε συνέντευξη στην ισπανική εφημερίδα «As, μιλώντας για την αγαπημένη του Μαγιόρκα, την περιπέτεια υγείας, το ελληνικό ποδόσφαιρο αλλά και την επιλογή του να…ακολουθήσει τον Θεό αρνούμενος πρόταση της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. 

 «Παρακολούθησα τον τελικό του ισπανικού Κυπέλλου (σ.σ: τα κατέκτησε η Αθλέτικ Μπιλμπάο νικώντας στα πέναλτι τη Μαγιόρκα) στο σπίτι, με την οικογένειά μου, στην αθηναϊκή γειτονιά όπου μένω αυτή τη στιγμή. Απογοητεύτηκα», είπε ο Κάρλος Ρόα, σύμβολο της καλύτερης Μαγιόρκα στην ιστορία, γνωστός και ως «μαρούλι» λόγω της vegan τάσης του («ήμουν χορτοφάγος και έτρωγα μόνο σαλάτες μαρούλι και ντομάτα»).

 «Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 στην Αργεντινή ήμουν εθνικός ήρωας», θυμάται.
 
 Το 1999, σε ηλικία 29 ετών, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τότε πρωταθλήτρια Ευρώπης, του έκανε μια σπουδαία πρόταση: 
 «Είπα όχι. Η επιλογή μου ήταν να σταματήσω να παίζω ποδόσφαιρο. Ήταν μια στοχαστική απόφαση. Παράξενο για τους περισσότερους ανθρώπους, αλλά το σκέφτηκα πολύ προσεκτικά και επέλεξα να ζήσω μια ζωή αυταπάρνησης και υπηρεσίας στους άλλους και να κηρύξω αυτό που λέει η Βίβλος. Βάζω τον Θεό πάνω από το ποδόσφαιρο. Ήταν αυτό που ένιωθα. Ήθελα να ζήσω άλλα πράγματα και να υπηρετήσω άλλους. Η βιβλική έβδομη ημέρα, που είναι το Σάββατο, δεν έγινε σεβαστή, γιατί ο Θεός προστάζει να αφιερώσουμε εκείνη την ημέρα για να έχουμε πλήρη κοινωνία μαζί του και να τη ζήσουμε ειρηνικά με την οικογένεια. Παίζοντας εκείνη τη μέρα έπρεπε να βάλω άλλες αξίες πάνω από αυτό που μου υπαγόρευε το μυαλό και η καρδιά μου», πρόσθεσε ο Αργεντινός που  επέλεξε να αφιερωθεί στην Εκκλησία των Αντβεντιστών της Έβδομης Ημέρας.

 «Καμιά φορά το σκεφτόμουν. Πολλοί μου είπαν ότι ήμουν τρελός, αλλά είχα την υποστήριξη της γυναίκας μου και δεν χρειαζόμουν περισσότερα. Εννέα μήνες αργότερα επέστρεψα. Ήταν και θέμα συνείδησης, όπως και η απόσυρσή μου. Ένιωθα ότι έπρεπε να παίξω, το λαχταρούσα.  Όταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω αεροπόρος πολέμου και δεν ονειρευόμουν να γίνω ποδοσφαιριστής, αλλά άρχισα να μου αρέσει το ποδόσφαιρο και ήθελα να είμαι ο καλύτερος. Έζησα μια ζωή προσπαθώντας να διαπρέψω στο επάγγελμά μου», συμπλήρωσε, ενώ στη συνέχεια αναφέρθηκε στην περιπέτεια υγείας του, όταν ενώ έπαιζε σ την Αλμπαθέτε, το 2004, διαγνώστηκε με καρκίνο των όρχεων:

 «Έφτασα να κάνω αρνητικές σκέψεις. Ο καρκίνος των όρχεων εκείνη την εποχή δεν ήταν όπως τώρα. Ήταν δύσκολο να προσαρμοστώ. Έκανα μια τακτική ζωή, με υγιεινή διατροφή. Είχα επιστρέψει στο ποδόσφαιρο. Ήταν μια πολύ οδυνηρή στιγμή για εμένα και την οικογένειά μου. Ευτυχώς, κατάφερα να το ξεπεράσω. Ο γιατρός μου είπε ότι ήμουν τυχερός.»

 Αναφερόμενος  στην εμπειρία του στην Ελλάδα είπε: 
 «Οι Έλληνες μοιάζουν σε πάθος πολύ με τους Αργεντινούς. Είναι πολύ παθιασμένοι και πολύ φανατικοί. Το περιβάλλον των φωτοβολίδων, οι σημαίες και όλα όσα δημιουργούνται γύρω από τους αγώνες με εξέπληξαν. Όλα όσα περιλαμβάνουν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα είναι πολύ έντονο.»