Τι συμβαίνει σε όλες τις καταλήψεις δημόσιων κτιρίων στην Ελλάδα;
Επανακατάληψη.
Γιατί; Φταίει η Αστυνομία; Φταίνε η καταληψίες; Ή μήπως δεν φταίει κανείς;
Αλήθειες και ψέματα δεν μπορούν να αναζητηθούν πουθενά, όπως δεν μπορούν να αναζητηθούν επίσης πραγματικές αιτίες κι αφορμές.
Ένα όμως είναι σίγουρο: Οι Αρχές όταν κληθούν, θα κάνουν τη δουλειά τους.
Όπως συνέβη στην περίπτωση της πρώτης εκκένωσης του Ευαγγελισμού.
Από κει κι έπειτα όμως τι συνέβη; Υπήρχε κάποιο πλάνο άμεσης αξιοποίησης του κτιρίου; Έγιναν εργασίες ανακατασκευών άμεσα μετά την παράδοση του από τις Αρχές στο Πανεπιστήμιο; Ήταν γνωστό τι ήθελε να κάνει η Πρυτανεία;
Για την ακρίβεια το κτίριο παραδόθηκε κι έμεινε 62 ημέρες όπως ακριβώς ήταν πριν από την κατάληψη. Δεν έγινε καν ο κόπος να ελεγχθεί τι υπάρχει μέσα σε αυτό και να γίνει μια καταγραφή για να ενημερωθεί και η τοπική κοινωνία αναφορικά με το ποια ήταν η πραγματική χρήση του και τι πραγματικά συνέβαινε σε ένα άγνωστο άβατο.
Απλά έπεσαν μερικά τσιμέντα, με τους πιο «ευαίσθητους» μάλιστα να εγείρουν και θέματα … ιστορικότητας και αρχιτεκτονικής σπουδαιότητας του κτιρίου.
Στο δια ταύτα. Ζητήθηκε μια εκκένωση. Έγινε. Από εκεί κι έπειτα τίποτα. Συνέβη μια επανακατάληψη. Όπως σε όλα τα κτίρια της Ελλάδας. Τελεία.
Αν κι εφόσον το Πανεπιστήμιο Κρήτης κάποια στιγμή αποκτήσει σχέδιο για την αξιοποίηση του κτιρίου, αλλά είναι δεδομένο πως οι εργασίες θα αρχίσουν άμεσα, οι Αρχές θα βρίσκονται εκεί για να το εκκενώσουν ξανά, εφόσον τους ζητηθεί. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.