Εφημερεύοντα
Κίνηση
Καιρός
Και τώρα είναι η ώρα των προγραμμάτων. Κάθε υποψήφιος θα ανταγωνιστεί τον εαυτό του, την παράταξη του και το πώς μπορεί να υλοποιήσει καλύτερα το πρόγραμμα του συνδυασμού.
Ή μήπως όχι; Κατ’ αρχάς ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, διότι η «ώρα των προγραμμάτων» και η ώρα της δράσης δεν αφορά όλους τους υποψήφιους. Γιατί μέσα στο Σαββατοκύριακο αναδείχθηκαν πολλά «διαμάντια» από υποψήφιους δημάρχους. Κάποιοι έχουν μετρήσει παραπάνω από 10 ανδρόγυνα που έχουν τοποθετηθεί μαζί σε συνδυασμούς. Κάποιοι άλλοι έχουν μετρήσει ανθρώπους που ζουν μόνιμα στο εξωτερικό και δεν γνωρίζουν ούτε πού πέφτει το χωριό τους στο οποίο κατεβαίνουν υποψήφιοι στο τοπικό. Και κάποιοι άλλοι δηλώνουν πως «εκβιάστηκαν» για να κατέβουν, αλλά δεν πρόκειται να κάνουν αγώνα στον υποψήφιο που τους «εκβίασε», τον οποίο όμως και δεν κατήγγειλαν πουθενά.
Σε κάθε περίπτωση, αναδεικνύονται δύο βασικές προβληματικές. Η πρώτη έχει να κάνει με την επιλογή των προσώπων. Πώς είναι δυνατόν ένας υποψήφιος που δεν ενδιαφέρεται για το αν θα εκθέσει στον εκλογικό αγώνα την ίδια του τη γυναίκα, ή εάν θα υποβαθμίσει ο ίδιος την παράταξη του βάζοντας ακόμα και οκτώ άτομα υποψήφιους από την ίδια οικογένεια, θα ενδιαφερθεί πραγματικά για την κοινωνία; Είναι αυταπόδεικτο ασφαλώς πως το εκλογικό σύστημα έχει τεράστιες τρύπες που πρέπει ως την άλλη φορά να καλύφθούν. Όπως αυταπόδεικτο επίσης, είναι το γεγονός πως αρκετοί υποψήφιοι δήμαρχοι «είδαν φως και μπήκαν» κι ακόμα περισσότεροι ενδιαφέρονται απλά για την καρέκλα ανεξάρτητα από το αν το αρνούνται με μανία.
Στη δεύτερη περίπτωση τώρα: Αυτοί ας πούμε που είναι οι … «καλοί». Και δεν κατεβαίνουν 8 – 8 μαζί από το σόι, ούτε κατεβαίνουν μαζί με τη γυναίκα τους, ούτε και με κανένα άλλο από την οικογένεια, σεβόμενοι το θεσμό. Ξέρουν τι εστί τοπική αυτοδιοίκηση; Ξέρουν πόσο εύκολη για παράδειγμα είναι η εφαρμογή των όσων υποστηρίζουν; Θα πατάξουμε για παράδειγμα το κυκλοφοριακό γιατί μας έχει πνίξει στην τάδε περιοχή! Μάλιστα μαζί σας! Να το πατάξουμε. Πώς το πατάσσουμε; Γνωρίζουν άραγε όλες τις διαδικασίες που απαιτούνται; Τους χρόνους; Τις μελέτες; Τις συνέργειες; Τους εμπλεκόμενους; Και τις αγκυλώσεις του Κράτους; Στην τεράστια πλειοψηφία τους δεν έχουν ιδέα. Ούτε κι επίγνωση κινδύνου. Κι όμως… τρέχουν από δω κι από κει. Φορούν ασπρόμαυρα κασκόλ και γίνονται οπαδοί της «ομάδας μας» σε μια νύχτα (που την προηγούμενη δεν ήξεραν που έπεφτε το γήπεδο) κι επικαλούνται την επιστημοσύνη των σπουδών τους, ενώ στην πραγματικότητα, το επάγγελμα που σπούδασαν δεν το έχουν ασκήσει ποτέ.
Αυτά δεν είναι παθογένειες τωρινές. Πάντα υπήρχαν. Απλά τώρα υπάρχουν και πολλοί περισσότεροι φελλοί που έχουν κάτσει στην επιφάνεια. Κι η θάλασσα φαίνεται πιο σκούρα δυστυχώς. Χρέος όλων μας είναι να κρίνουμε, να κατακρίνουμε και να … καθαρίσουμε ξανά τη θάλασσα για να τη βλέπουμε γαλάζια και καθαρή.