Το κείμενο αναδεικνύει τις δύο αντικρουόμενες όψεις της σύγχρονης Ελλάδας: από τη μία το σκοτεινό πρόσωπο των σκανδάλων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις παράνομες αγροτικές επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ, και από την άλλη τη διεθνή αναγνώριση της χώρας μέσω της εκλογής του Κωστή Πιερρακάκη στην προεδρία του Eurogroup.
Το σκάνδαλο των επιδοτήσεων, πρόκειται για ένα διαχρονικό, διακομματικό φαινόμενο δεκαετιών. Οι προσπάθειες πολιτικής εκμετάλλευσης μέσω «κουμπαριών» και προσωπικών σχέσεων χαρακτηρίζονται ανούσιες, καθώς η ουσία βρίσκεται στην ανάγκη κάθαρσης και αποκατάστασης της νομιμότητας. Υπογραμμίζεται ότι, έστω και με καθυστέρηση και υπό την πίεση της Ε.Ε., το σύστημα εξυγιαίνεται ώστε οι επιδοτήσεις να καταλήγουν στους πραγματικούς αγρότες.
Παράλληλα, η εκλογή Πιερρακάκη ερμηνεύεται ως επιβράβευση της συνολικής προόδου της Ελλάδας μετά την κρίση και τα μνημόνια, αλλά και ως ένδειξη εμπιστοσύνης των Ευρωπαίων εταίρων. Η κυβέρνηση εμφανίζεται να αναλαμβάνει ευθύνες και να διορθώνει παθογένειες, ενώ η αντιπολίτευση κατηγορείται ότι εκπέμπει εικόνα λαϊκισμού και αδυναμίας ουσιαστικής πρότασης.
