Μεγάλο Σάββατο: Η Ανάσταση και το αληθινό της μήνυμα

Νύκτα Μ. Σαββάτου. Κατά τις 11 τα σήμαντρα των εκκλησιών καλούν τους πιστούς στην Παννυχίδα και την Ακολουθία της Ανάστασης. Το εκκλησίασμα λιγοστό… Ο μεγάλος όγκος των πιστών, σε μικρές ή μεγαλύτερες ομάδες, καταφθάνει, λίγο πριν ο προϊστάμενος κληρικός, πρεσβύτερος ή επίσκοπος, κοντά μεσάνυκτα, ντυμένος τα χρυσοποίκιλτα άμφιά του, κρατώντας το Ευαγγέλιο και λαμπάδα αναμμένη από την «ακοίμητη κανδήλα» της Αγ. Τράπεζας, εξέρχεται από το Ιερό Βήμα και ψάλλει το «Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός…». Πριν ακουστεί καλά καλά ο ύμνος, κροτίδες και πυροτεχνήματα, από άγνοια ή λάθος, δημιουργούν ήδη αναστάσιμο σκηνικό. Και στα λίγα λεπτά που μεσολαβούν έως ότου η πομπή φθάσει στην εξέδρα, για να ακουστεί το εωθινό Ευαγγέλιο και να ξεκινήσει ο Ορθρος, επικρατεί τέτοια οχλοβοή, ώστε, όταν αρχίζει να ψάλλεται το «Χριστός ανέστη εκ νεκρών», είναι δύσκολο να ακούσει κανείς πλέον το οτιδήποτε… Ευχές, εναγκαλισμοί, ασπασμοί, κροτίδες, επιφωνήματα, τσούγκρισμα αβγών, ακόμα και μικροεπεισόδια, γιατί κάποιος απρόσεκτος κόντεψε να λαμπαδιάσει το επιμελημένο κτένισμα της κυρίας μπροστά του, όλα μαζί, επισκιάζουν τις φωνές των ψαλτών που επαναλαμβάνουν το αναστάσιμο τροπάριο. Δημιουργείται κομφούζιο. Η λατρευτική πομπή κατέρχεται στο μεταξύ από την εξέδρα και οδεύουν προς τον ναό για τη Λειτουργία της Ανάστασης. Ομως, οι πλείστοι των πιστών δεν ακολουθούν… Οδεύουν, «αγαλλομένω ποδί», προς τα σπίτια τους, όπου τους περιμένουν τα πασχαλινά εδέσματα, ή προς τα νυκτερινά κέντρα, κάτι που είναι τελευταία της μόδας… Είναι αυτή η Λαμπρή; Ασφαλώς, δεν είναι! Γιατί η Ανάσταση προϋποθέτει την ολόθυμη συμμετοχή των πιστών, ως συγκυρηναίων, στην πορεία προς τον Γολγοθά και τη Σταύρωση… Το μήνυμα Το μήνυμα της Ανάστασης είναι τελικώς η ελπίδα του κάθε αναγκεμένου, κάθε εμπερίστατου… Αυτών που θρηνούν τους αδικοχαμένους νεκρούς τους, κυρίως νέους ανθρώπους, στο ασύλληπτο για τον νου δυστύχημα των Τεμπών, καθώς επίσης των τραυματιών που ακόμη υποφέρουν… Των στρατευμένων μας, που φυλάνε σκοπιά στα σύνορα της πατρίδας μας, στον Εβρο και τα νησιά μας, για να ρίχνουμε εμείς ξένοιαστοι, εκεί δίπλα, τις «ρουκέτες» μας… Των κατάκοιτων, των ανήμπορων, των ψυχικά νοσούντων… Αυτών που μέσα στις ΜΕΘ δίνουν αγώνα επιβίωσης, των δικών τους, που περιμένουν ανήμποροι απέξω, και του προσωπικού που τους φροντίζει, προσφέροντας το είναι τους… Των ναυτικών μας, που θαλασσοπνίγονται για τον επιούσιο της οικογένειάς τους και νοσταλγούν να κάνουν σύντομα Πάσχα σπίτια τους… Και κάθε άλλου, που βρίσκεται σε μεγάλη ανάγκη και ελπίζει… Πηγή: tovima.gr