Μανώλης Λιδάκης: Όταν άφησε… άφωνη την Βιτάλη – Τα σκυλάδικα, τα καμπαρέ, ο Μίκης Θεοδωράκης και η κατάθλιψη

Ένα βράδυ σε ένα στούντιο ηχογράφησης, ο Μανώλης Λιδάκης κάνει ένα ερμηνευτικό «μέλισμα», όπως το λένε στη μουσική, το οποίο ακούει λίγη ώρα μετά η τεράστια Ελένη Βιτάλη μαζί με συνεργάτες της.

«Καθόμασταν μια νύχτα ολόκληρη, προσπαθούσαμε να δούμε πώς το κάνεις και δεν τα καταφέραμε» του είχε πει αυτή η πολύ μεγάλη ερμηνεύτρια, δείγμα του πόσο ξεχωριστή φωνή είχε αυτός ο Κρητικός, που ήταν σχεδόν πάντα εκτός συστήματος.

Η φυγή του από ανακοπή καρδιάς σύμφωνα με τα όσα είπε ο αδερφός του, Γιάννης, δύο μόλις μέρες πριν κλείσει τα 65 του χρόνια σόκαρε τον καλλιτεχνικό κόσμο.

«Άστρα μην τον μαλώνετε που τραγουδάει εκεί πάνω πια…» έγραψε ένας θαυμαστής του στο Facebook γι’ αυτόν τον αισθαντικό ερμηνευτή, που επέλεξε να κινηθεί σε μοναχικά μονοπάτια, μακριά από δισκογραφικά κυκλώματα και ανούσιες δημόσιες σχέσεις.

«Δεν άφησα ποτέ τον Λιδάκη να με καβαλήσει, λες και ήταν άλογο, γιατί ήταν και ο Μανώλης. Και για να’ ναι καλά ο Λιδάκης πρέπει πρώτα να’ ναι καλά ο Μανώλης» είχε πει σε συνέντευξή του, αυτός ο γητευτής των μελωδιών.

«Δεν μετανιώνω», «Χαλκίδα», «Ούτε που ρώτησα» και φυσικά το «Άστρα μη με Mαλώνετε», αυτό το κρητικό τραγούδι που το έκανε γνωστό σε όλη την Ελλάδα όταν το ερμήνευσε, σε ενορχήστρωση του Γιάννη Σπάθα στην οποία συνέβαλε κι αυτός, έχτισαν μαζί με πολλά άλλα τον μύθο ενός μοναχικού κατά βάθος ερμηνευτή.

«Ίσως να μην αγάπησα πολύ το επάγγελμα του τραγουδιστή» είχε πει σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις πέρυσι ο Μανώλης Λιδάκης, που είχε αφήσει την Αθήνα και είχε εγκατασταθεί στην αγαπημένη του Κρήτη.

Εκεί που μεγάλωσε μαζί με τα δύο αδέρφια του, ένα παιδί που τα καλοκαίρια δούλευε σε βυρσοδεψείο, σε τυπογραφείο και σε πλυντήριο αυτοκινήτων επειδή δεν ήθελε να ζητάει χρήματα από τους δικούς του.

Τα σκυλάδικα και ο Θεοδωράκης

Θα γνωρίσει το τραγούδι από την καλή όταν προσλαμβάνεται σε μια ταβέρνα για μια εβδομάδα, αλλά είναι τόσο καλός που τον κρατάνε, δίνοντάς του και αύξηση, αλλά και από την ανάποδη, όταν θα ανέβει στη πίστα ενός σκυλάδικου στην ελληνική περιφέρεια. Είναι αρχές των 80’s και ο Λιδάκης «βουτάει» σε μια άλλην νύχτα, τραγουδώντας σε καμπαρέ της Ομόνοιας, και σε σκυλάδικα από τις Σέρρες μέχρι την Αλεξανδρούπολη.

«Έχω δει καβγάδες ατέλειωτους. Έχω δει πιστόλια να βγαίνουν και έχω δει να πλακώνονται, γιατί ένας σε ένα τραπέζι έριξε μια ματιά στη γυναίκα του άλλου» είχε δηλώσει σε συνέντευξή του. Την ευκαιρία να βγει μπροστά, του δίνει ο αξέχαστος Στράτος Διονυσίου στα «Δειλινά», όταν ένας άλλος γνωστός τραγουδιστής αρχίζει να ζητάει το ένα και το άλλο.

Ο Διονυσίου, που δεν σήκωνε πολλά, τον… έστειλε με συνοπτικές διαδικασίες και έχοντας ακούσει τον «μικρό» στις πρόβες, τον χρίζει τρίτο όνομα μετά από αυτόν και τη Βίκυ Μοσχολιού.

Χρόνια μετά, έχοντας γίνει πολύ γνωστός, έρχεται η ώρα να γνωρίσει τον Μίκη Θεοδωράκη στη συναυλία για τον πόλεμο στη Σερβία το 1999, ενώ είναι γνωστή στον χώρο η φιλία του ερμηνευτή με τον Μάνο Χατζηδάκι.

Όταν ο Μίκης τον βλέπει, του ρίχνει μια υποτιμητική ματιά και του λέει: «Εσύ είσαι Χατζηδακικός ε;». Χαμογελώντας ο Μανώλης του λέει ότι είναι και Θεοδωρακικός, ο πάγος σπάει και όταν συναντιούνται ξανά στο σπίτι του συνθέτη, ο Μίκης αρνείται να τον ακούσει, λέγοντάς του ότι ξέρει ποιον τραγουδισταρά έχει καλέσει, οπότε η συζήτηση καταλήγει στις γυναίκες.

Η κατάθλιψη και οι καταχρήσεις

Παρά την επιτυχία και την αναγνώριση, ο Μανώλης Λιδάκης παρέμεινε ένας βαθιά μοναχικός άνθρωπος, αρκετά κλειστός, που δεν αναλώθηκε ποτέ σε ανούσιες δημόσιες εμφανίσεις, επειδή έτσι έπρεπε να κάνει.

Πάλευε για χρόνια με τα δικά του σκοτάδια, βίωσε -όπως έχει πει- κακοποιητικές συμπεριφορές και υπήρχε και η περίοδος της κατάθλιψης που είχε βυθιστεί στον κόσμο των ουσιών.

Όταν το 2009 συλλαμβάνεται, έχοντας στην κατοχή του ποσότητα κοκαΐνης, χασίς και ηρεμιστικά χάπια, ο τραγουδιστής μάχεται τους προσωπικούς του δαίμονες, έχοντας εθιστεί σε έναν ψεύτικο κόσμο.

Μίλησε αργότερα για εκείνη την περίοδο, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Αν φας τη σφαλιάρα σου και δεν μάθεις τίποτε, τότε πρέπει να είσαι πολύ βλάκας. Στη ζωή ότι έρθει καλώς να έρθει. Αν τώρα εσύ θέλεις να δώσεις μια κουτουλιά στον τοίχο και να σπάσεις το κεφάλι σου, δεν θα σου πει κανείς ότι αμαρτάνεις».

Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπισε προβλήματα υγείας -πριν λίγο καιρό ανέβαλε εμφανίσεις του λόγω ενός προβλήματος στα γόνατά του- και μετά την εγχείρηση εγκαταστάθηκε σε ένα σπίτι στη περιοχή Κάτω Γούβες του Ηρακλείου, για να αναρρώσει.

Εκεί έπεσε η αυλαία της ζωής ενός εξαιρετικού τραγουδιστή, που παρέμεινε πιστός στις δικές του αξίες, πληρώνοντας το ανάλογο κόστος στη διαδρομή του.

Αρνούμενος να μπει σε καλούπια και πεπατημένες συμπεριφορές επέλεξε να τραγουδήσει τραγούδια που μίλαγαν στην ψυχή του, αυτή που ταξιδεύει πια στα αγαπημένα του άστρα.