Γράφει ο Γιάννης Ζωράκης
Στην δεύτερη προεκλογική εκστρατεία ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κατηγορεί τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη ότι αφενός δεν θέλει να κυβερνήσει κι αφετέρου ότι κρυφός του πόθος είναι να παραμείνει στην αντιπολίτευση.
Έχει δίκιο και στα δύο ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο Νίκος σίγουρα δεν θέλει να μοιραστεί εξουσία με κανέναν Μητσοτάκη κι ασφαλώς έχει ανάγκη την περίοδο «χάριτος» που του δίνει η αντιπολιτευτική θέση. Σ’ αυτό που δεν έχει δίκιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι ότι ο Νίκος δεν προχωράει σε αυτές τις επιλογές από ηττοπάθεια, αλλά από … στρατηγική.
Γιατί μπορείς πολλά να χρεώσεις στο Νίκο Ανδρουλάκη, όμως δεν μπορείς να του χρεώσεις … βλακεία ή ελαφρότητα. Όσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον κατηγορεί, ο Νίκος στήνει κι ενεργοποιεί ξανά δημοτικές οργανώσεις. Σχεδιάζει την επόμενη ημέρα από το Ηράκλειο και την Κρήτη θέλοντας να «ελέγξει» δήμους και περιφέρειες. Και ταυτόχρονα αναδιοργανώνει και σχεδιάζει το κόμμα από την αρχή.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν φοβάται. Ούτε τρομάζει με τη διαφορά των 30 μονάδων από τη Νέα Δημοκρατία. Γνωρίζει πολύ καλά πως το 2023 δεν είναι 2000, που χρειαζόσουν δύο θητείες για να καλύψεις διαφορές τριών ή τεσσάρων μονάδων. Τώρα όλα είναι ρευστά. Αυτό σημαίνει πως το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη έχει κάθε δικαίωμα να προσδοκά σε … ανάσταση νεκρών και να πιστεύει πως θα είναι η επόμενη κυβερνητική δύναμη στη χώρα.
Αλλά όπως πάντα, το «σύστημα Ανδρουλάκη» κρατάει τη μπάλα χαμηλά κι αθόρυβα. Κι ο θόρυβος έρχεται μόνο μετά το … γκολ. Όταν δηλαδή θα είναι αργά για τους αντιπάλους να αντιδράσουν.