*Γράφει ο Κώστας Κωσταντίνου, φιλόλογος και διευθυντής του 2ου Γενικού Λυκείου Ηρακλείου
Ακούω τους αγροτοσυνδικαλιστές να απευθύνονται στους πολίτες λέγοντας “είμαστε πολλοί και θα νικήσουμε, τα διόδια είναι ανοικτά από τούς αγρότες, η κυβέρνηση τα κλείνει που δεν ικανοποιεί τα αιτήματά μας”.
Μάλιστα, με το έτσι θέλω. Δεν υπάρχουν Νόμοι. Άντε τώρα να εξηγήσεις στον μαθητή που λέει “δεν φταίω εγώ που έμεινα, αλλά ο αριθμός των απουσιών” ή “πέρασα το μάθημα, αλλά ο καθηγητής είναι που με έκοψε”.
Πράγματι. Αν οι κυβερνήσεις τόσα χρόνια δεν έβαζαν τις “μπάρες” της ελάχιστης βαθμολογίας, αν όλοι οι δρόμοι της διέλευσης από Τάξη σε Τάξη, οι δρόμοι του Απολυτηρίου και των Πανελλαδικών, ήταν ανοικτοί, τότε κανένα πρόβλημα. Όσοι θεωρούν ότι είναι πολλοί, θα ικανοποιούνταν.
Ο Αριστοτέλης λέει στα Πολιτικά του ότι τότε θα είχαμε μία δημοκρατία, όπου υπέρτατη αρχή θα ήταν ο λαός, όχι ο Νόμος. Τα ψηφίσματα θα είχαν μεγαλύτερη ισχύ από τον Νόμο. Αυτό θα συνέβαινε, όταν στην πόλη υπήρχαν και δρούσαν δημαγωγοί.
Στις δημοκρατικές πόλεις που κυβερνιούνται κατά τον Νόμο, δεν κάνει ποτέ την εμφάνισή του δημαγωγός. Οι δημαγωγοί κάνουν την εμφάνισή τους εκεί όπου οι Νόμοι δεν αποτελούν την υπέρτατη αρχή.
Μη μου πείτε ότι δεν μας θυμίζει οικεία κακά.
