Του Χριστόφορου Παπαδάκη
Ψωμί Παιδεία Ελευθερία
όσα χρόνια κι αν περάσουν,
του Νοέμβρη τα θρανία
είναι εδώ και δεν θα πάψουν,
να μας φέρνουν πάλι πίσω,
τότε, στο ΄73,
μια γενιά που ήταν μόνη
μπρος στης Χούντας τα θηρία.
Πάνω από μισός αιώνας
μα ο κόσμος πάει πίσω,
δεν τελείωσε ο αγώνας
τι γαρίφαλα ν’ αφήσω…
τελετές, ωραία λόγια
στο ντουλάπι θα σας κλείσω,
χαλασμένα τα ρολόγια
μα είμαι δώ. Και θα μιλήσω.
Στις 17 Νοέμβρη
ήταν το ’73,
αλλά πάντοτε θ΄ακούμε
για ψωμί και για Παιδεία,
όσο για Ελευθερία
πάντα ψάχνουμε να βρούμε
αλλά ξέρεις; Δεν υπάρχει
έχει μείνει…εξορία.
Στις 17 Νοέμβρη
ήταν το ’73,
τα παιδιά δεν είχαν όπλα
μα τη νίκησαν τη βία,
κι από τότε κάθε χρόνο
έρχονται στο όνειρα μας
να μας πουν, πόσο λυπούνται
για τα χάλια, τα δικά μας.