Τις δραματικές παθογένειες του συστήματος Υγείας αλλά και της οργάνωσης διοίκησης, αναδεικνύουν τα πραγματικά γεγονότα και οι διαφορές μεταξύ Βενιζέλειου και Πανεπιστημιακού Νοσοκομείο.
Μπορεί τα δύο ξενοδοχεία να έχουν μεταξύ τους απόσταση μερικά χιλιόμετρα μόνο και να εδράζονται στην ίδια πόλη, ωστόσο οι μεταξύ τους διαφορές είναι χαοτικές.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο (όπου πρακτικά επιτρέπονται τα απογευματινά χειρουργεία) στην ουσία εξυπηρετούνται μόνο τα επείγοντα ογκολογικά περιστατικά, ενώ στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο έχουν πραγματοποιηθεί ήδη 35 απογευματινά χειρουργεία.
Κάτω από αυτό το πρίσμα πληθαίνουν οι φωνές αντιδράσεων, σύμφωνα με τις οποίες, η «κατάντια» του Βενιζέλειου οφείλεται σε ένα οργανωμένο σχέδιο υποβάθμισης του, που στόχο έχει την πλήρη απαξίωση κι εγκατάλειψη του, με απώτερο σκοπό των μεγαλύτερο συγκεντρωτισμό.
Την ίδια ώρα ωστόσο, οι τραγικές επιδόσεις των υποψήφιων διοικητών (πολλοί εκ των οποίων είναι ήδη διοικητές σε υγειονομικές μονάδες) στις γραπτές εξετάσεις του Υπουργείου, που πιθανά θα αναγκάσουν σε μη δημοσίευση των βαθμολογιών τους, αναδεικνύουν πως τα προβλήματα στον χώρο της Υγείας είναι δομικά.