Μια από τις σχετικά λιγότερο γνωστές σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, συνδέει την Πρωτομαγιά με τη Γερμανική Κατοχή και τον Ναπολέοντα Σουκατζίδη, που ούτε φέτος ξέχασαν οι συγχωριανοί του, αλλά και όσοι τιμούν τους αγώνες για την ελευθερία.
Γεννημένος στη Μικρά Ασία, ο Σουκατζίδης μεγάλωσε στο Αρκαλοχώρι και δραστηριοποιήθηκε στο Ηράκλειο. Η περίοδος της Κατοχής τον βρήκε αντιμέτωπο με την καταπίεση και την αδικία. Η ενεργή του συμμετοχή στην Αντίσταση και οι ιδεολογικές του πεποιθήσεις οδήγησαν στη φυλάκισή του στο Χαϊδάρι.

Παρά το ρόλο του ως μεταφραστή για τους Γερμανούς και την εύνοια που έλαβε από τον διοικητή Κάρλ Φίσερ, ο Σουκατζίδης αρνήθηκε να θυσιάσει την ηθική του ακεραιότητα. Όταν η εκτέλεση 200 Ελλήνων ορίστηκε ως αντίποινα για τον θάνατο ενός Γερμανού αξιωματούχου, ο Σουκατζίδης έκανε μια ηρωική επιλογή. Αρνήθηκε την προσφερόμενη χάρη και επέλεξε να σταθεί στο πλευρό των 199 μελλοθανάτων, ατενίζοντας με θάρρος το εκτελεστικό απόσπασμα.

Η θυσία του Ναπολέοντα Σουκατζίδη αποτελεί διαχρονικό σύμβολο ανδρείας και αφοσίωσης στις αξίες της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Η μνήμη του τιμάται με πλακέτα στον πεζόδρομο της Δικαιοσύνης, ενώ η μορφή του απαθανατίζεται σε αδριάντα στο Αρκαλοχώρι. Η ιστορία του, ζωντανή μέσα από την ταινία “Το τελευταίο σημείωμα” του Παντελή Βούλγαρη, αποτελεί διαρκή πηγή έμπνευσης και υπενθύμιση του χρέους μας απέναντι στους αγωνιστές που θυσίασαν τα πάντα για τα ιδανικά τους.