Για τον Χάρη Αθητάκη από την Ανώπολη Σφακίων, η πεζοπορία είναι τρόπος ζωής. Διαδρομές που για τους περισσότερους φαντάζουν ακατόρθωτες, για εκείνον αποτελούν απλώς μια πρόκληση.
Αυτή τη φορά, ο 65χρονος πεζοπόρος έθεσε τον πήχη ψηλά, θέλοντας να φτάσει στα Σφακιά από τα Λενταριανά Χανίων, διασχίζοντας μάλιστα και το φαράγγι της Σαμαριάς!
Ξεκινώντας μεσάνυχτα της Μεγάλης Τετάρτης, ο Χάρης Αθητάκης, συνταξιούχος τραπεζικός υπάλληλος, ξεκίνησε το απαιτητικό του ταξίδι, φέροντας μαζί του μόνο μια μαντινάδα που “σκαρφίστηκε” εκείνη τη στιγμή.
Η διαδρομή του περιλάμβανε τα χωριά Αγυιά, Αλικιανό, Φουρνέ Λάκκους, Ομαλό, Ξυλόσκαλο, Σαμαριά, Αγία Ρουμέλη, Άγιο Παύλο, Μάρμαρα, Λύκο, Φοίνικα, Λουτρό, φτάνοντας τελικά στα Γλυκά Νερά το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, μετά από 18 ώρες και 47 λεπτά πεζοπορίας! Το GPS του κατέγραψε συνολικά 119.936 βήματα!
“Περπατάω από παιδί”, δήλωσε ο Χάρης Αθητάκης στην ΕΡΤ Χανίων. “Μικρός έφευγα από το σπίτι μας στην Ανώπολη, πήγαινα στο Λουτρό για μια βουτιά και γυρνούσα τρέχοντας σπίτι για να μη με πάρει χαμπάρι η μάνα μου! Μετά πήγα φαντάρος στις ειδικές δυνάμεις και εκεί περπατούσαμε πολύ. Κάνω πολλές διαδρομές, κυρίως στο Ακρωτήρι Χανίων. Ξεκινάω πάντα νύχτα με μια κάτσουνα, νερό και μια σοκολάτα για φαγητό. Δεν σταματάω ποτέ για πάνω από δύο τρία λεπτά. Αν σταματήσεις για δέκα λεπτά, η διαδρομή δεν βγαίνει.”
Ο Χάρης Αθητάκης έχει στο ενεργητικό του πολλές μεγάλες πεζοπορίες, από το Ελαφονήσι και το Ρέθυμνο μέχρι την Ανώπολη και τις Βρύσες.
Ωστόσο, η πιο δύσκολη μέχρι σήμερα ήταν τον περασμένο Αύγουστο, όταν ξεκίνησε και πάλι από το σπίτι του μεσάνυχτα για να προσκυνήσει τον Άη Γιάννη στο ακρωτήρι Σπάθα Κισάμου. “Η πιο ζόρικη διαδρομή ήταν στο Γκιώνα. Έφτασα το πρωί, προσκύνησα και στην επιστροφή μέχρι τα Χανιά είχε καύσωνα. Σε μέρη που δεν έχει νερό, πηγαίνω την προηγούμενη και αφήνω νερά κατά μήκος της διαδρομής. Άλλο όμως 25 βαθμοί και άλλο 38. Όταν γύριζα σταματούσα σε μαγαζιά, έπαιρνα νερό και το έριχνα στο κεφάλι μου.”
Μιλώντας στην ΕΡΤ Χανίων, ο Χάρης Αθητάκης αναφέρθηκε και στην αντίδραση των δικών του ανθρώπων στις πεζοπορίες του. “Δεν τους το λέω. Έχω μια κόρη και ένα γιο και ανησυχούν μη μου συμβεί κάτι. Παίρνω τα αδέλφια μου την προηγούμενη ημέρα τηλέφωνο για να μη με πάρουν όταν περπατώ. Εμένα με φοβίζουν μόνο οι άνθρωποι.