Ο Κώστας Γούσης, διδάσκων στο μάθημα «Κοινωνιολογία και Μετανάστευση» στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, μιλά για την ημερίδα με τίτλο: «Πολιτικές εχθρότητας & πρακτικές αλληλεγγύης: Δέκα χρόνια μετά την «προσφυγική κρίση» του 2015» που πραγματοποιήθηκε στο Ρέθυμνο και την ιδιαίτερη σημασία για την Κρήτη λόγω της αύξησης των μεταναστευτικών ροών.
Μιλώντας στο Θέμα Κρήτης 103.1 και στην εκπομπή «Πίσω Σελίδες» με τον Μάριο Διονέλλη, αναφέρεται στο πρόβλημα και στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τους μετανάστες λέγοντας πως ένα σημαντικό στοιχείο που πρέπει να κρατήσουμε είναι οι αιτίες που συμβαίνει αυτό και πόσο επικίνδυνο είναι το «ταξίδι» Λιβύη-Ιταλία που έχει κοστίσει τη ζωή σε περίπου 30.000 ανθρώπους την τελευταία 10ετία, μετατρέποντας τη Μεσόγειο στην πιο θανατηφόρα θάλασσα του πλανήτη.
Ένα άλλο στοιχείο που τέθηκε είναι το πως διαχειριζόμαστε την έρευνα και διάσωση ναυαγών, φέρνοντας ως παράδειγμα το ναυάγιο στην Πύλο ενώ επισημαίνει ένα ακόμα ζήτημα που αφορά τις ανύπαρκτες οργανωμένες υποδομές υποδοχής και φιλοξενίας καθώς όλο το βάρος πέφτει στις οργανώσεις αλληλεγγύης και σε ένα μικρό κομμάτι των τοπικών κοινωνιών, ωστόσο πέρα από την ενεργοποίηση της κοινωνίας, χρειάζονται σοβαρές δομές και όχι κέντρα κράτησης.
O ίδιος κάνει λόγο για «πολιτικές εχθρότητας», τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη οι οποίες εστιάζουν μόνο στην αποτροπή και τονίζει ότι η Ε.Ε. αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στη μεγαλύτερη πρόκληση της ανθρωπότητας και προσπαθεί να μετακυλήσει την ευθύνη είτε σε τρίτες χώρες, όπως η Τουρκία, είτε στις χώρες του νότου που αποτελούν τις πύλες εισόδου, με αποτέλεσμα τα νησιά του Αιγαίου νε έχουν μετατραπεί σε φυλακές.
Κλείνοντας υποστηρίζει ότι η Κρήτη δεν πρέπει να μετατραπεί σε μια νέα Μόρια, υπογραμμίζοντας τις συνεχείς παραβιάσεις των δικαιωμάτων μεταναστών και παιδιών σε επίπεδο καθημερινότητας, εκφράζοντας την ανάγκη να δούμε με άλλο βλέμμα το προσφυγικό, και επισημαίνει ότι η ανταπόκριση στην ημερίδα και η όλο και μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση της νέας γενιάς, δείχνουν τον άλλον δρόμο προκειμένου να μην επικρατήσει η λογική της αδιαφορίας ενώ τέλος μιλά και για την σημαντικότητα των δικαστικών αγώνων, ειδικά στο θέμα των απελάσεων.