Ιστορίες ελληνικού δημοσίου για γερά νεύρα

Οι καθυστερήσεις που προκύπτουν από την ελληνική γραφειοκρατία είναι γνωστές.

Γράφει η Μαρία Γιαμπουλάκη

Χιλιάδες πολίτες έχουν να διηγηθούν τουλάχιστον μία ιστορία που αποδεικνύει ότι συχνά το δημόσιο κινείται όχι μόνο με αργούς ρυθμούς αλλά συχνά και με παράλογες απαιτήσεις. Ιστορίες ταλαιπωρίας και συχνά αδιεξόδου.

Μία τέτοια ιστορία είναι και η ιστορία του Π.Τ. που επικοινώνησε μαζί μας και μας περιέγραψε τη δαιδαλώδη διαδικασία για την διαγραφή προστίμου αυθαιρέτου στην αρμόδια υπηρεσία του Δήμου Μινώα Πεδιάδος. «Με αίτησή μας το 2019  ζητήσαμε την έκδοση πράξης διαγραφής προστίμου αυθαίρετου.  Αφού πέρασαν τα 3,5 χρόνια και πλέον χρειάζομαι ενημερότητες από τη ΔΟΥ απευθύνθηκα τον Ιούλιο του 2023 στην Υπηρεσία Δόμησης Μινώα Πεδιάδας και ζήτησα επιτέλους να στείλουν την Πράξη Διαγραφής στην ΔΟΥ. Μου ζήτησε η προϊσταμένη να στείλω βεβαιώσεις οφειλών από τη ΔΟΥ τις οποίες τις είχα περιλάβει στην αρχική αίτηση αίτηση. Παρόλα αυτά τις έστειλα ξανά», λέει στο Θέμα Κρήτης ο ταλαιπωρημένος δημότης που προσπαθεί τόσα χρόνια να διεκπεραιώσει μία υπόθεση.

Ούτε λίγο ούτε πολύ μετά την αρχική αίτηση το 2019 στην Υπηρεσία Δόμησης Μινώα Πεδιάδος μέχρι τον Ιούλιο του 2023 που ο ίδιος ο δημότης πίεσε ξανά για τη διεκπαιρέωση της υπόθεσης τίποτα δεν είχε γίνει, σύμφωνα πάντα με την καταγγελία.

Τον Ιούλιο του 2023 όπου ζήτησε εκ νέου την τακτοποίηση της υπόθεσης, του ζητήθηκαν δικαιολογητικά που έτσι και αλλιώς είχε καταθέσει στην αρχική του αίτηση. Ούτε τότε όμως προχώρησε η διαδικασία. Ήταν Ιανουάριος του 2024 όπου του ζητήθηκαν τα ίδια δικαιολογητικά που του ζητήθηκαν και το 2023 αλλά και το 2019 που είχαν κατατεθεί. Πόσες φορές άραγε πρέπει να καταθέσει ένας δημότης δικαιολογητικά για την ίδια διαδικασία;