Η πόλη του Ηρακλείου ντύνεται στα μαύρα σήμερα, καθώς έφυγε από τη ζωή ένας άνθρωπος που για δεκαετίες στάθηκε ως σταθερή αξία στην τοπική κοινωνία.
Ο Γιώργος Βαρδιάμπασης, έμπορος με ήθος, ενεργός πολίτης, γράφτης — κερδίζει τη μνήμη μας όχι με τις μεγάλες δηλώσεις αλλά με τα μικρά καθημερινά του βήματα, γεμάτα αξιοπρέπεια και αγάπη για τον τόπο.
Η πορεία του
Ενεργός στο εμπόριο για περίπου 40 χρόνια, με συνέπεια και σεβασμό προς τους πελάτες του και την αγορά.
Δημοτικός σύμβουλος Ηρακλείου — ένας άνθρωπος που δεν έμεινε μόνο στην επιχειρηματική του δραστηριότητα, αλλά μπήκε στα κοινά, με διάθεση προσφοράς. Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη των Μινωικών Γραμμών, μια σχέση που σηματοδοτεί ότι έβλεπε πέρα απ’ την επιχείρηση — συμμετείχε και στην ανάπτυξη υποδομής και επικοινωνίας, για τη σύνδεση της Κρήτης.
Είχε μεγάλη αγάπη για την ιστορία, την κρητική γλώσσα, την ιδιαίτερη πατρίδα του — τα Λιβάδια. Η σύνδεση με τις ρίζες του δεν ήταν μόνο συναισθηματική· έγινε και λογοτεχνική μέσα από δύο βιβλία που έγραψε.
Η σιωπηλή πληγή
Θλίψη προκαλεί το γεγονός ότι ο θάνατός του συνέβη μόλις 20 ημέρες μετά τον χαμό της αγαπημένης του συζύγου, της Αλίκης. Ίσως κάποια λυπητερή μοίρα ήρθε και τους χώρισε μόνο με μικρό χρονικό διάστημα· αλλά η κοινή τους πορεία, η σιωπηλή αντοχή, τα χρόνια της αμοιβαίας αγάπης και συμπαράστασης, θα μείνουν ως παράδειγμα.
Ο αποχαιρετισμός
Η κηδεία του θα γίνει την Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2025, στις 12:00, στον Ιερό Ναό του Αγίου Τίτου, Ηράκλειο. Η ταφή θα πραγματοποιηθεί στο κοιμητήριο του Αγίου Κωνσταντίνου.
Η κληρονομιά του
Αυτό που μένει από τον Γιώργο Βαρδιάμπαση δεν είναι απλώς μια επιχείρηση, μια δημοτική θέση, ή τα βιβλία του· είναι η στάση ζωής. Η σοβαρότητα, η συνέπεια, η αγάπη για τον τόπο, η σύνδεσή του με τις ρίζες, η ευαισθησία του απέναντι στην ιστορία και τη γλώσσα.
Όσο μεγάλοι και αν είναι οι τίτλοι και οι προτομές, η πραγματική τιμή ενός ανθρώπου βρίσκεται στα λίγα, στα αθόρυβα, στα καθημερινά. Και ο Γιώργος Βαρδιάμπαση, με την ευγένεια της ψυχής του, το σεβασμό των ανθρώπων, άφησε πίσω του κάτι πολύτιμο: την υπόμνηση ότι η αγάπη για το κοινό καλό δεν χρειάζεται μεγάλες φωνές, μόνο αληθινή καρδιά.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει — και ας μην ξεχαστεί ποτέ η σιωπηλή προσφορά του.