Η Ελευθερία Ιατράκη, συνδιαχειρίστρια και μέλος της Εκπαιδευτικής Ομάδας της «Θάλασσας Αλληλεγγύης» στο Ηράκλειο, μιλά για το θέμα της προσωρινής φιλοξενίας μεταναστών που αποβιβάζονται στην Κρήτη και τις ανάγκες που έχουν οι άνθρωποι αυτοί όταν φτάνουν στο νησί ή διασώζονται στη θάλασσα.
Μιλώντας στο Θέμα Κρήτης 103.1 και στην εκπομπή «Πίσω Σελίδες» με τον Μάριο Διονέλλη, τονίζει ότι το κράτος προσπαθεί να κάνει αόρατους τους μετανάστες και ακολουθεί μια σκληρή πολιτική απελάσεων, αποτροπής και μη ένταξης, λέγοντας πως η ουσία είναι να βρεθούν λύσεις στο σύνολο του ζητήματος, και όχι τοπικά.
Όπως λέει, οι χώροι όπου φιλοξενούνται οι μετανάστες είναι υγειονομικά ακατάλληλοι και δεν τους προσφέρονται ούτε τα βασικά, υποστηρίζοντας ότι ουσιαστικά δεν πρόκειται για φιλοξενία αλλά για χώρους που λειτουργούν ως κρατητήρια στο πλαίσιο της νομικής διαδικασίας ενώ θίγει και το ζήτημα των διακινητών, καθώς όπως σημειώνει, οι πραγματικοί διακινητές δεν οδηγούν τις βάρκες με τους μετανάστες. Άλλωστε, όπως προσθέτει, συνήθως κατηγορούνται νέοι άνθρωποι που απλά βοηθούσαν και καταλήγουν στις φυλακές με μεγάλες ποινές.
Η ίδια υποστηρίζει ότι τα camp λειτουργούν ως φυλακές και δεν μπορούν να αποτελέσουν την λύση του προβλήματος και αναφέρεται στην ανάγκη να αλλάξει η πολιτική με επίκεντρο την ασφαλή μετανάστευση αυτών των ανθρώπων, τους οποίους εκμεταλλεύονται οικονομικά τα κυκλώματα και πολλοί από αυτούς θαλασσοπνίγονται.
Επίσης τονίζει ότι δεν μπορεί ένας πρόσφυγας να θεωρείται ποινικός και να φυλακίζεται και ζητά να αλλάξουν οι διαδικασίες αντιμετώπισης αυτών των ανθρώπων ενώ επισημαίνει ότι υπάρχει κόσμος που ενδιαφέρεται και προσφέρει μέσω των συλλογικοτήτων.
Κλείνοντας μιλά για το Ντοκιμαντέρ “Καταφύγιο” της Μαρίας Σπουρδαλάκη που θα προβληθεί την Πέμπτη 15 Μαΐου, στις 18:00, στο Πολύκεντρο του Δήμου Ηρακλείου που αποτελεί μια ταινία μικρού μήκους όπου παρουσιάζονται, με τη ματιά ενός εξωτερικού παρατηρητή, η συνύπαρξη μεταξύ των μαθητών/ τριών και των εθελοντών/ ντριών στα μαθήματα ελληνικών για μετανάστες/ τριες, πρόσφυγες/ γισσες που πραγματοποιούνται στη “Θάλασσα Αλληλεγγύης., ενώ μέσα από τις προσωπικές τους αφηγήσεις, αναδύονται όλες οι πολυεπίπεδες αντιθέσεις που συνοδεύουν τη ζωή τους από το ταξίδι του ξεριζωμού έως την υποδοχή και ένταξη σε έναν νέο τόπο.