Αφήστε ήσυχο τον Γιάννη Κουράκη

Γράφει ο Γιάννης Ζωράκης

Κάποιες φορές είναι καλό να γνωρίζεις πότε θα σταματήσεις. Υπ’ αυτή την έννοια, η ανακοίνωση του Γιάννη Κουράκη για απομάκρυνση από τη διεκδίκηση του δημαρχιακού θώκου, έγινε γνωστή με ικανοποίηση από μεγάλη μερίδα Ηρακλειωτών κι ανακούφιση από στελέχη της παράταξης του, που μεταξύ τους σχολίαζαν, πριν ανακοινώσει την απομάκρυνση του, ότι «δεκαπέντε χρόνια αντιπολίτευση θα ήταν πάρα πολλά». Τώρα τουλάχιστον έχουν την ευκαιρία να διεκδικήσουν κάτι. Και να επιλέξουν κάποιον άλλο υποψήφιο που δυνητικά μπορεί να τους δώσει ευκαιρίες ανάδειξης των ικανοτήτων τους. 

Ενώ όμως μετά την ανακοίνωση Κουράκη για έξοδο από την κούρσα του Δήμου Ηρακλείου, επικράτησε μια σχετική … ησυχία, ήρθαν νέες διαρροές να ταράξουν τα νερά. «Ο Γιάννης Κουράκης δεν θέλει το Δήμο γιατί θέλει την Περιφέρεια», άρχισε να διαρρέεται, προφανώς διερευνητικά. Και προφανώς εκείνοι που κάνουν τις διαρροές, δεν θέλουν τον Γιάννη Κουράκη να επιστρέφει με το κεφάλι ψηλά στην οικογένεια και τα εγγόνια του, ούτε και τον θέλουν να αποσύρεται ήρεμα κι «αναίμακτα» από την πολιτική σκηνή. 

Διότι μέχρι στιγμής, αν ο Γιάννης Κουράκης έχει καταφέρει κάτι, είναι πως, παρά τις πολλαπλές ήττες και ταπεινώσεις, έχει διατηρήσει την υστεροφημία του.  Γιατί αν το σκεφτεί ο οποιοσδήποτε, όσο επιτυχημένη ήταν η πορεία του ως το 2014, άλλο τόσο … καθοδική ήταν στη συνέχεια μέχρι σήμερα. Ήδη έχασε το 2014 και το 2019 από τον Βασίλη Λαμπρινό, τον οποίο μάλιστα θεωρούσε αδύναμο αντίπαλο.  Το 2022, αφού πέρασε από … σαράντα κύματα η υποψηφιότητα του ως βουλευτής Ηρακλείου, δέχθηκε την απαξίωση από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και τις σκληρές επιθέσεις των τοπικών στελεχών του κόμματος, τις οποίες βέβαια «ανασκεύασαν» στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας εντέχνως, την κλασικά αριστερή, δημιουργική ασάφεια. 

Στα «κέρδη» του Γιάννη Κουράκη, όλα αυτά τα χρόνια, εντάσσεται η εκλογή του στη θέση του προέδρου της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κρήτης, που όλοι όμως γνωρίζουν πως πρόκειται για μια «παράπλευρη απώλεια» της απλής αναλογικής και για μια θέση η οποία είναι περισσότερο «διακοσμητική». Ο ίδιος εντάσσει και τη συμβολή του στις Κοινότητες, σε όργανα των οποίων συμμετείχε, για να μην τον αδικούμε. 

Παρ’ όλα αυτά και παρά τα όσα έγιναν, ο Γιάννης Κουράκης, κατάφερε να βγει αλώβητος από τις διαδικασίες και ακόμα και σήμερα έχει επιτύχει να σχολιάζεται περισσότερο το έργο του και λιγότερο οι ήττες του. Που η αλήθεια είναι ότι αν στη θέση του βρίσκονταν κάποιος άλλος, ήδη θα είχε πεταχτεί έξω και μάλιστα με βάναυσο τρόπο, από το σύστημα. 

Μετά απ’ όλα αυτά όμως, συνεχίζει να πιστεύει ότι πρέπει να διεκδικήσει μια θέση στον … ήλιο της αυτοδιοίκησης; Και μάλιστα μια θέση απέναντι στον Σταύρο Αρναουτάκη που στηρίζεται και από τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και από το ΠΑΣΟΚ; Και πιστεύει ότι το «χρίσμα» έστω και άτυπο, ενός ΣΥΡΙΖΑ της απόλυτης παρακμής, είναι ικανό να του δώσει κάποιο προβάδισμα ή μια προοπτική νίκης; Είναι μάλλον απίθανο. Και προφανώς αυτοί που διακινούν τέτοιες ιδέες, το κάνουν απλά και μόνο για να παραμένει κάτι στο προσκήνιο. 

Εκτός και αν ο Γιάννης Κουράκης έχει συνηθίσει πλέον τα έδρανα της Αντιπολίτευσης και θέλει μια … μετακόμιση προς το «λάκκο» (διότι εκεί θα γίνονται σύντομα τα νέα Περιφερειακά Συμβούλια, στο νέο Μέγαρο της Περιφέρειας). 

Που είναι μάλλον απίθανο. 

Οπότε… αφήστε το Γιάννη Κουράκη να ηρεμήσει και να απολαύσει την ησυχία εκτός πολιτικής σκηνής.