Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και η σιωπή που φωνάζει

Οι πληροφορίες που διαρρέουν σχετικά με το σκάνδαλο στον ΟΠΕΚΕΠΕ δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας: η υπόθεση είναι βαθιά πολιτική, εξαιρετικά πολύπλοκη και αποκαλυπτική για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν διαχρονικά τα δίκτυα εξουσίας στη χώρα.

Πέρα από τις ευθύνες που, σύμφωνα με πληροφορίες, η ίδια η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία ζητά να διερευνηθούν για πρώην Υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης, νέα στοιχεία προκαλούν σοκ: οι νόμιμες τηλεφωνικές επισυνδέσεις αποκαλύπτουν – λέγεται – την εμπλοκή πρώην υφυπουργού, ο οποίος φέρεται να μετέφερε «ειδικά αιτήματα» προς τον Οργανισμό, εξυπηρετώντας συγκεκριμένους αγρότες και κτηνοτρόφους. Όμως το νήμα δεν σταματά εκεί.

Αρχεία συνομιλιών περιλαμβάνουν βουλευτές τόσο του κυβερνώντος κόμματος όσο και της αντιπολίτευσης, αποκαλύπτοντας ευρεία πολιτική διαμεσολάβηση. Στελέχη κομμάτων φέρεται να λειτουργούσαν ως μεταφορείς πιέσεων προς τις υπηρεσίες. Παράλληλα, εντοπίζονται οικονομικές διασυνδέσεις μεταξύ επιχειρηματία και θυγατρικής μίας εκ των δύο μεγάλων ιδιωτικών εταιρειών που είχαν αναλάβει ρόλο πανελλαδικού τεχνικού συντονιστή.

Όταν πλέον στο μικροσκόπιο της ευρωπαϊκής έρευνας βρίσκονται τουλάχιστον δύο πρώην υπουργοί, τρεις υφυπουργοί, γενικές διευθύνσεις, βουλευτές και κομματικά στελέχη από περισσότερους του ενός πολιτικούς χώρους, γίνεται σαφές ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. Είναι ένα συστημικό σκάνδαλο. Κι εδώ βρίσκεται ίσως η πιο ανησυχητική του διάσταση: Μήπως τελικά όλους τους συμφέρει η λογική του “όλοι μαζί τα φάγαμε”;

Μήπως, αντί να αναζητηθούν οι ατομικές ευθύνες με διαφάνεια και λογοδοσία, θα επιχειρηθεί να πνιγεί η αλήθεια σε έναν πολτό γενικευμένης απαξίωσης, με το γνώριμο “όλοι ίδιοι είναι”; Μήπως τελικά το “γαία πυρί μειχθήτω” αποτελεί τη βολικότερη λύση για όλους; Σε μια χώρα που δοκιμάζεται εδώ και χρόνια από κρίσεις θεσμών και αξιοπιστίας, η αλήθεια δεν μπορεί – και δεν πρέπει – να γίνει θυσία στον βωμό της συγκάλυψης.