Β. Γρινάκης – Αντ. Πουλάκης: «να μην κλείσει το Αλκοολογικό Ιατρείο του ΠΑΓΝΗ»

Ο Βαγγέλης Γρινάκης, ψυχίατρος και εθελοντής στο Αλκοολογικό Ιατρείο του ΠΑΓΝΗ, μιλά για το κλείσιμο του γραφείου που μέχρι πρότινος παρείχε σημαντικές υπηρεσίες σε πολλούς ανθρώπους με πρόβλημα με το αλκοόλ.

Μιλώντας στο Θέμα Κρήτης 103.1 και στην εκπομπή «Πίσω Σελίδες» με τον Μάριο Διονέλλη, αναφέρεται στο ιστορικό του ιατρείου που λειτουργούσε επί 21 χρόνια σε συνεργασία με τον Σύλλογο Στήριξης ανθρώπων με εξάρτηση στο αλκοόλ, «Επιστροφή», προσθέτοντας ότι πάνω από 2.000 οικογένειες έχουν ωφεληθεί ενώ σημαντική ήταν η προσφορά του και στον κομμάτι της ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της τοπικής κοινωνίας.

O ίδιος τονίζει ότι το ιατρείο κλείνει καθώς μετακινείται ο μοναδικός γιατρός του ΕΣΥ που ήταν υπεύθυνος, διότι τα υπόλοιπα στελέχη ήταν εθελοντές και δεν υπάρχει νομική δυνατότητα να συνεχιστεί η λειτουργία του ενώ εκφράζει την ανησυχία του για το τι μέλλει γενέσθαι με τους υπάρχοντες ωφελούμενους του προγράμματος.

Όπως υπογραμμίζει, το ιατρείο αυτό ήταν το μοναδικό τέτοιου είδους που υπήρχε σε όλη την Κρήτη, ήταν το πρώτο που λειτούργησε σε όλη την Ελλάδα και θεωρούνταν πρότυπα πανελλαδικά, λέγοντας ότι δεν υπάρχει άλλη δημόσια ή ιδιωτική δομή για να φιλοξενήσει αυτούς τους ανθρώπους, συμπληρώνοντας ότι θα γίνουν συζητήσεις με την 7η ΥΠΕ, ωστόσο τονίζει την ανάγκη εξεύρεσης μόνιμης λύσης για το μέλλον.

Κλείνοντας υπογραμμίζει ότι η κατάσταση με το αλκοόλ στο νησί δεν είναι πολύ καλή καθώς έχουν αυξηθεί τα προβλήματα που αυτό προκαλεί, τόσο στην ενδοοικογενειακή βία, στην οδική συμπεριφορά, αλλά και στα προβλήματα υγείας καθώς τα τελευταία χρόνια η χρήση αλκοόλ αποτελεί το πρώτο παράγοντα σε σοβαρές ασθένειες που πλήττουν το ήπαρ, όπως η κύρωση και ο καρκίνος.

Από την πλευρά του, ο Αντώνης Πουλάκης, ωφελούμενος και μέλος του Συλλόγου Στήριξης ανθρώπων με εξάρτηση στο αλκοόλ, «Επιστροφή», μιλά για τις υπηρεσίες που παρείχε μέχρι πρότινος το συγκεκριμένο ιατρείο, την μεγάλη βοήθεια και καθοδήγησε που έλαβε για τον αγώνα του κατά του αλκοολισμού, σημειώνοντας ότι ήταν σημαντικό και το γεγονός ότι επρόκειτο για μια δομή δημόσια και δωρεάν.

Επιπλέον επισημαίνει πόσο βοηθήκαν και οι οικογένειες των αλκοολικών, οι οποίοι συνήθως αγνοούν τις συνέπειες της εξάρτησής τους στους οικείους τους, προσθέτοντας ότι υπάρχει τεράστια συνεισφορά και στο κομμάτι ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης, ειδικά στα σχολεία, ενώ τονίζει πως και ο σύλλογος και οι ωφελούμενοι θα συμπράξουν σε οποιονδήποτε διάλογο και θα διεκδικήσουν μια άμεση λύση στο θέμα.

Κλείνοντας αναφέρεται στην ανάγκη, τόσο της εξυπηρέτησης των ήδη υπαρχόντων ωφελούμενων, όσο και των νέων που έρχονται, λέγοντας πως πρέπει να βρεθεί λύση όσο γίνεται πιο σύντομα και με καλύτερες προϋποθέσεις.