Ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Νίκος Παπανδρέου πήρε θέση για τη μάχη της ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Με άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», εξέφρασε τη στήριξή του στον Παύλο Γερουλάνο.
Ο Νίκος Παπανδρέου αναφέρει πως «στην παρούσα ιστορική συγκυρία η παράταξη έχει ανάγκη από έναν αρχηγό που θα συνθέσει πολιτικές, θα απελευθερώσει στελέχη, θα έχει διεθνές δίκτυο και ίδια γνώση της πραγματικής οικονομίας».
Χαρακτηριστικά, αναφέρει: «Στο παρελθόν το ΠΑΣΟΚ πέτυχε διότι συνδύασε τις ανάγκες της κοινωνίας και τις διαχρονικές αξίες με την τεχνοκρατική επάρκεια. Το κόμμα ακόμη διατηρεί υψηλό φρόνημα διακυβέρνησης. Αντιστοίχως, ο επικεφαλής του κόμματος πρέπει να έχει ίδια άποψη για την οικονομική παραγωγή, καθώς και σχετική εμπειρία. Αυτό αφορά τα πολιτικά κόμματα οριζοντίως χωρίς εξαιρέσεις. Ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχει πραγματική άποψη για το πώς λειτουργεί η πραγματική οικονομία».
Και κλείνει τονίζοντας: «Κατά την προσωπική μου άποψη, αυτά τα χαρακτηριστικά τα συγκεντρώνει ο Παύλος Γερουλάνος. Αν τα μέλη και οι φίλοι του κόμματος αποφασίσουν να του δώσουν την ιστορική αυτή ευκαιρία, πιστεύω ότι μπορεί να την αξιοποιήσει προς όφελος της παράταξης και της κοινωνίας».
Το «ευχαριστώ» Γερουλάνου στον Νίκο Παπανδρέου
Ο υποψήφιος για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ Παύλος Γερουλάνος, με ανακοίνωσή του, ευχαρίστησε τον Νίκο Παπανδρέου για τη στήριξη της υποψηφιότητάς του, την οποία ο τελευταίος εξέφρασε με άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», με τίτλο «Τι είδους αρχηγό χρειάζεται το ΠΑΣΟΚ».
«Κάθε λέξη στο άρθρο του Νίκου Παπανδρέου, στην “Εφημερίδα των Συντακτών”, περιγράφει την ιστορική αποστολή κάθε ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ: Να συγκροτήσει ένα κόμμα πατριωτικό, με απόλυτη συναίσθηση των δυνατοτήτων της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή, με πλήρη εικόνα της πραγματικής οικονομίας και, πρωτίστως, ανοιχτό στην κοινωνία και στις ανάγκες της, ικανό να αλλάξει το παραγωγικό και κοινωνικό μοντέλο της χώρας. Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ που ενέπνευσε στο παρελθόν και μπορεί να εμπνεύσει ξανά τους πολίτες. Γύρω από το οποίο μπορούν να συσπειρωθούν ξανά όλες εκείνες οι προοδευτικές δυνάμεις που νιώθουν απομονωμένες και αποξενωμένες.