Εφημερεύοντα
Κίνηση
Καιρός
Από την αρχή κιόλας των συζητήσεων για την ένταξη της Κνωσού στα μνημεία Πολιτισμικής Κληρονομιάς της Unesco ήταν γνωστό πως υπήρχαν πολλά «αγκάθια» που σχετίζονται με την … γεωγραφία του χώρου και τις ιδιαιτερότητες της περιοχής.
Κι αν η χωροθέτηση των καταστημάτων θεωρούνταν ανέφικτο να αλλάξει λόγω των προϋφιστάμενων αδειών προ του 1950, αυτό που θεωρούνταν επιβεβλημένο, ήταν να λυθεί το πρόβλημα του δρόμου και των εικόνων ντροπής που κάνουν το γύρο του κόσμου σε ετήσια βάση, μέσω όλων των Διεθνών Δικτύων.
Έτσι λοιπόν, για τα καταστήματα αποφασίστηκε η λύση αλλαγής των προσόψεων τους, που να συνάδει με την εικόνα της εισόδου στο ανάκτορο και το θέμα λύθηκε περνώντας με… πορτοκαλί τις εγκρίσεις.
Αυτό που δεν είχε λυθεί ωστόσο σχετίζονταν με τον δρόμο που οδηγεί στα Σπήλια και παρά το ότι αποτελεί ένα παλιό δίκτυο, εξακολουθεί να έχει μεγάλη κυκλοφοριακή συμφόρηση, ειδικότερα το καλοκαίρι. Για το συγκεκριμένο πρόβλημα, η λύση που θεωρήθηκε ιδανική ήταν η εκτροπή της κυκλοφορίας μέσω του παλιού ουσιαστικά δρόμου του οικισμού της Κνωσού. Έτσι άρχισαν οι προετοιμασίες και οι σκέψεις για μελέτες που θα έκαναν βιώσιμο κι εφικτό το σχέδιο, πριν την άνοιξη του 2025, που θα έρχονταν οι ελεγκτές της Unesco.
Το σχέδιο πάντως μάλλον … ναυάγησε όπως φάνηκε από τις συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα, ενώ εκτιμάται ότι οι λύσεις θα δοθούν και πάλι με … πορτοκαλί και κυρίως σε επίπεδο διπλωματίας.
Αυτό σημαίνει ότι η όδευση δεν θα αλλάξει. Ο δρόμος όμως μπροστά από την Κνωσό θα χαρακτηριστεί ήπιας κυκλοφορίας, οπότε και υπάρχει η εκτίμηση ότι θα μπορέσουν να καμφθούν οι όποιες ενστάσεις της Unesco και να εγκριθεί η ένταξη της Κνωσού στα Μνημεία Πολιτισμικής Κληρονομιάς. Στην πράξη δεν θα αλλάξει κάτι δηλαδή. Απλά μια πινακίδα. Έως ότου βέβαια μελετηθεί και σχεδιαστεί το εναλλακτικό και ουσιαστικό σχέδιο, το οποίο και παραπέμπεται στις καλένδες. Τουλάχιστον για τώρα.
Με αυτές τις λογικές εκτιμάται ότι η Unesco θα δώσει πράσινο φως και θα μπορέσει να υπερβεί τις διαχρονικές ενστάσεις της. Το ερώτημα βέβαια είναι αν η Unesco μένει στην ουσία των πραγμάτων οπότε και θα προβάλει σημαντικές αντιδράσεις ή αν η διπλωματία είναι ικανή να αλλάξει τους συσχετισμούς.