Η Τρίτη και 13, μια ημερομηνία που για πολλούς φέρει μαζί της μια δόση κακοτυχίας, μια σκιά ανησυχίας. Σαν άγνωστος οιωνός, στοιχειώνει την ψυχή και ξυπνά δεισιδαιμονίες.
Στην Ελλάδα, η φήμη της γρουσουζιάς της Τρίτης και 13 πηγάζει από τα βάθη της Ιστορίας και πλέκεται με αστρολογικές ερμηνείες. Ο αριθμός 13, σα σπασμένο κομμάτι της αρμονίας του 12, φέρει μαζί του μια αίσθηση ατελούς.
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης, μια τραγωδία χαραγμένη στην εθνική μνήμη, συνέβη μια Τρίτη, τροφοδοτώντας την πεποίθηση για την γκαντεμιά της ημέρας.
Παρ’ ό,τι η 29η Μαΐου 1453 δεν ήταν 13, η μοίρα έπαιξε ένα σκληρό παιχνίδι, τροφοδοτώντας δεισιδαιμονίες.
Μία εναλλακτική θεωρία εστιάζει στην 13η Απριλίου 1204, ημέρα που η Πόλη έπεσε στα χέρια των Σταυροφόρων.
Ο Νικόλαος Πολίτης, ο “πατέρας” της ελληνικής λαογραφίας, ερμηνεύει την δεισιδαιμονία με αστρολογικά κριτήρια. Ο Άρης, κυρίαρχος της Τρίτης, συνδυάζεται με τον Κρόνο σε μια “κακιά ώρα”, καθιστώντας την ημέρα ανησυχητική.
Η αδυναμία προσδιορισμού της “κακιάς ώρας” οδήγησε στην στιγματισμό όλης της Τρίτης.
Πέρα από ιστορικά γεγονότα και αστρολογικές ερμηνείες, η Τρίτη και 13 παραμένει για πολλούς μια ημέρα γεμάτη μυστήριο.